چرا اکثر معلولان خموشند برای حق خود حتی نکوشند

برایم جالب بود که نگهبان کمپین پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت از این که افراد کمی نامه کمپین در مورد بودجه ی قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت را به نمایندگان شهرشان داده‌اند کمی دلخور بود و تعداد بینندگان این فراخوان را با تعداد ارسال کنندگان رسید به کمپین را مقایسه می‌کرد

بنابراین امروز صبح این شعر به ذهنم رسید

چرا اکثر معلولان خموشند برای حق خود حتی نکوشند
نکوشند تا بگویند نیست هموار رهی که می رویم هر ماه صد بار
نکوشند تا بگویند حق ما کوش چرا بر حرف ما کمتر شده گوش
نکوشند تا بگویند شغل خواهیم و نسل سوخته قطعا که ماییم
نشد کوشش، که گویند بر چه آمار نسنجید ما چه تعدادیم در حال
چرا اکثر ما، در خانه حبسیم به یک گوشه نشسته و بچسبیم
اگر باشد شرایط دوست هموار دگر عزلت نشینی نیست در کار

صدها مطلب مربوط به نبود آمار دقیق افراد دارای معلولیت را بررسی کرده ام
بخشی از تقصیر نبود آمار دقیق و مشکلات پیرامونمان مربوط به عدم مطالبه گری خود افراد دارای معلولیت است بخشی هم مسئولان و خانواده ها
تا وقتی مناسب سازی و اشتغال و سرمایه، برای افراد دارای معلولیت فراهم نشده است امکان حضور این افراد در جامعه هم وجود ندارد